

Je weet wel, van Tommie, van Sesamstraat, die van Poeh he ... DIE !
Hier zie je een filmpje van Tommie in z'n skelter ... voor als je me niet gelooft.
Maar gelukkig was daar Elmo om me af te leiden...
![]() | Om achteraan te beginnen, Gibson, eigenlijk een gewone naam. Vooral bekend als achternaam (denk aan Mel Gibson) maar ook gebruikt als voornaam. Mijn naam komt daar niet vandaan. Jullie raden het misschien al, Gibson is ook een gitaarmerk ... |
![]() | Vai Vai is eigenlijk wel de meest aparte van mijn 3 namen. Vai hoor je eigenlijk nooit als naam. Het is wel een naam, maar dan een achternaam. De achternaam van Steve Vai ..... 1 van papa's gitaar-helden. |
![]() | Timmy Het lijkt er niet op, maar alle 3 mijn namen zijn door mama verzonnen. Toch is deze naam de enige naam die ietsjes met mama te maken heeft. Mama las vroeger vaak boeken van De Vijf. Verhalen over 4 kids en 1 hond. De naam van de hond: Timmy. |
![]() |
Ik mocht van mama op het aanrecht zitten en zo kon ik dus goed helpen. Helpen met roeren, met de houten lepel en met de garde, helpen met het beslag in de vormpjes doen en natuurlijk met proeven of het beslag goed was.
Alhoewel daar volgens mij niet veel mis aan kon gaan. Alleen maar 2 eitjes (van de kip ... weet ik) en een beetje olie en een zakje van het 1 of ander en dat was het, kon weinig fout aan gaan. Maar OK, mama zei dat ik mocht proeven en ik vond het wel lekker, dus ach.
Nadat ik goed had geroerd en geproeft mocht ik helpen om beslag in de vormpjes te doen. Daar knoeide ik af en toe wel mee, maar dat was dan over mijn eigen handje of vinger, dus dat likte ik dan wel weer schoon ...
Daarna moesten de bakjes in de oven, totdat de pieperdepiep af zou gaan. Dus wachten geblazen.
Pieperdepiep-pieperdepiep, HA, klaar. Nou niet dus. Weer wachten, want ze waren heet.
Toen ze waren afgekoeld heeft mama er nog een zoete smurrie opgedaan en wat plaatjes van een eend die ik wel van televisie ken.
En toen mocht ik kijken en er 1 uitzoeken ....... ha ha, hier had ik al een tijdje op gewacht. Dus ik steek m'n vinger in de smurrie en proef ....... bah...... "hier mama, niet lekker"...
Nou, was daar nou al die moeite voor gedaan? Mama probeerde het nog door de smurrie eraf te halen, maar ik wilde gewoon niet meer en ben weer lekker verder gaan spelen.
Eigenlijk kan ik er niks aan doen natuurlijk, maar als ik nu iets niet mag of er iets niet gebeurt zoals ik het wil, dan begin ik meteen te huilen.
Mama zegt dat het aan de tandjes ligt, dus tsja, wie ben ik om dat te betwisten (als ik dat al zou kunnen). Dus hopelijk is die tandenellende snel voorbij, dan kan ik ook gewoon weer lekker de hele tijd leuk lief en schattig doen.