Papa en onkruid gaat goed samen. Althans, papa zegt dat ie het mooi vindt ... (of zou dat een smoes zijn om niet te hoeven wieden, als ik kan praten ga ik dat aan 'm vragen).
Mama en onkruid gaat ook goed. Mama kan het heeeeel lang negeren en laten groeien.
Tot dat ene moment... mooi weer en mama wil in de tuin zitten. Kan ze dus niet rustig doen als er zoveel onkruid is. Zeker niet als het onkruid heel groot is, dan zie je namelijk het grootste verschil als je het eruit trekt.
Eerste paasdag was het heel erg mooi weer.
Wij dus de tuin in en ja hoor, mama kon het niet laten. Flink aan de onkruid-verwijdering.
Ik vond het wel erg grappig. Al die stokjes, takjes en blaadjes, allemaal leuk om uit elkaar te trekken.
Heb mama ook nog even geholpen, met dat gele bloemetje. Eerst geplukt, daarna gedemonteerd en daarna... tsja, het zag er ook best lekker uit, dat geel.
Het plakte wel, dus mama heeft even geholpen het er weer uit te krijgen.
Wat ik trouwens wel een klein beetje sneu vond was dat de vriendjes niet in de tuin mochten. Papa en mama dachten dat ze de sloot in zouden springen.
Dus die zaten achter het hekje naar buiten te kijken. Niet allebei tegelijk natuurlijk, dat zou ruzie worden, zoveel ruimte was er niet, maar wel 1 voor 1.
Ben af en toe wel even gedag gaan zeggen, was anders ook zo zielig.
0 reacties:
Een reactie posten