STAAN

Mijn allergrootste uitdaging vanaf ongeveer mijn geboorte is: hoe krijg ik die kikker te pakken ?!
Toen ik een paar weken oud was heeft mama voor mij een mobiel gekocht en die boven mijn box gehangen.
Hartstikke leuk om naar te kijken, maar nog veeeeel leuker om te
kunnen pakken.

Ik kreeg de smaak een beetje te pakken toen ik bij Ben op bezoek
was, die net zo'n mobiel heeft en ik daar bijna de aap te
pakken had...


Maar thuis wilde het pakken aldoor niet lukken.

In het begin kon ik echt helemaal niks anders dan op m'n rug liggen... maar goed, ik ben een normaal kind.... en dus leerde ik na een maand of wat om zelf te gaan zitten.
Zittend kon ik er ook nog niet bij, dus leerde ik snel daarna hoe ik op mijn knietjes moest gaan zitten.
Net toen ik dit door had en dus bij mijn kikker kon zette mama ineens de box naar beneden.

Maar ik laat mij natuurlijk niet kennen.



Vorige week verklapte Mika mij dat zij van plan was om binnen een week te gaan staan.... HA dacht ik, dat is natuurlijk de oplossing.
Op de eerste plaats kan ik dan bij mijn kikker en op de tweede plaats laat ik mij natuurlijk niet kennen, Mika is potverdrie 3 maanden jonger, het kan natuurlijk niet dat zij dan eerder staat dan ik....



Dus zo bedacht zo gedaan. Sinds een dag of 3 kan ik dus staan ... eerst wat wankel en nu nog niet heel erg stevig, maar wel stevig genoeg om bij mijn kikker te kunnen...







En wat flauw ..... haalt mama kikker met vriendjes en al weg. Ik kan nu alleen nog maar op het knopje rammen om het muziekje aan te krijgen, maar kikker & friends zijn verdwenen.

Ik hoop niet voorgoed.