1 week en 2 dagen heb ik Paartie gemist. Hij was gewoon weg.
Zaterdagavond was ie nog samen met mij en Japie bij opa en oma om mama's verjaardag te vieren. En 1-maal terug in m'n eigen bedje was ie er ook nog. En de ochtend daarop heb ik nog met 'm gespeeld.
Maar daarna heb ik 'm dus niet meer gezien.
Ik heb er wel een paar keer naar gevraagd. Maar iedere keer dat ik ernaar vroeg kreeg mama een soort van paniek in d'r ogen. Ze kwam dan met mijn andere (veel grotere) Paartie aanzetten of ze liep de kamer uit en zei dat ze 'm ging pakken. Maar altijd kwam ze zonder terug.
Als ik er dan niet meer naar vroeg keek mama opgelucht, dus ik ben er maar mee opgehouden om naar te vragen, maar ik miste 'm wel natuurlijk.
Mama deed wel d'r best en was ook wel echt op zoek naar Paartie. Ik hoorde d'r met oma bellen om te vragen of ie daar nog lag en ook aan Scooter vragen of die 'm misschien in de tuin had begraven.
Het matras van mijn bedje ging de lucht in om te kijken of daar lag ... maar niks.
Een paar dagen geleden kwam mama met een ander Paardje aanzetten. Iets groter, stuk minder vies en een andere kleur.
Ook leuk... maar niet mijn Paartie.
Vanmorgen was ik nog even met mijn auto's aan het spelen voordat we naar Olivier gingen. Ik was met die grote auto aan het spelen en toen ik de klep open deed:
Paartie !!
Oh ja, dat was ik vergeten, daar had ik 'm gedaan.
Ik was onwijs blij. En mama ook...
Leuk, nu heb ik 2 Paarties, mijn oude vertrouwde blauwe en een nieuw vriendje voor 'm.
0 reacties:
Een reactie posten