Flesverdediger

Gister was Ben jarig. En dus togen we naar het Amsterdamse bos. Naar het veldje bij het kinderbadje.Dat helaas nog niet vol met water zat. Of misschien eigenlijk ook wel leuk. Het was toch geen mooi weer genoeg om te zwemmen en nu konden we er lekker doorheen rennen.

Na wat heen en weer gerend te hebben gingen we een spel doen. Een spel waar ook de ouders mee moesten doen. Eigenlijk was het paaltjesvoetbal, maar dan met een fles water. Zonder dop. En degene wiens fles het meest werd omgeschopt en dus het eerste leeg was had verloren.
En ik ben gekke Gerritje niet, dus ik bleef gewoon bij mijn fles staan. De hele tijd. Alleen maar bij mijn fles staan. En toen mama ermee ophielt omdat ze geen zin meer had en wat ging drinken heb ik haar fles er ook maar even bijgepakt. Zodat die andere jongetjes niet mama's fles de hele tijd om zouden schoppen. En toen er chippies uitgedeeld werden ben ik die gewoon op mijn plekkie op gaan eten. Ook al waren er toen eigenlijk geen  jongetjes meer die met de bal bezig waren. Ze waren namelijk allemaal chippies aan het eten. Toch durfde ik mijn flessen niet alleen te laten.
Ineens kreeg ik een goed idee en dat fluisterde ik mama in. Als we nou onze flessen onder de tafel zouden zetten. Met de dop erop. Dan zag niemand ze meer en konden ze ze ook niet omtrappen. Haha, slimme ik.