Benjamin was erg blij mij te zien. Dat hoefde ie niet te zeggen, dat bleek wel uit zijn innige omhelzing. Hij liet me bijna niet meer los.
Ik moest er wel even aan wennen.
Alhoewel ik Benjamin ook heel leuk vind enzo, is dat omhelzen toch wel een beetje nieuw voor me.
Aangezien we allebei nog niet zo stevig op onze benen staan, moesten onze mama's ons wel even vasthouden... dus er zijn (gelukkig) geen foto's gemaakt.
De mama's moesten ook erg lachen allebei...... nah, 't zal wel.
Toen wilde Benjamin ook nog eens mijn brood !! En mama gaf 't 'm gewoon. Lekker dan.
Maar goed, op het kinderdagverblijf moet ik ook eerlijk delen, dus ik heb er maar niks van gezegd.
Benjamin kan dus gewoon al los staan ... en ook al kleine stukjes lopen ... LOS ... zonder zich vast te houden. Ik heb goed opgelet en nu moet ik gaan oefenen. Want dat wil ik ook natuurlijk.
Oh ja, natuurlijk hebben we ook nog soort van samen gespeeld en ook soort van samen een koekje gegeten.
0 reacties:
Een reactie posten