Eerste kerstdag

Wat een beleving.
Zo vlak na m'n verjaardag weer een feest. En weer de hele familie erbij. Gezellig hoor.
Vorig jaar was er ook zo'n feest met die zelfde familie en ook een boom en lampjes enzo... eigenlijk hetzelfde. Op 1 ding na.
Vorig jaar was ik de enige in de ruimte met een hoog knuffel-gehalte ... dit jaar moest ik mijn aandacht delen met wel 3 andere kindjes. Op zich niet zo heel erg want het zijn mijn neefjes en mijn nichtje... maar toch, zo helemaal alleen alle aandacht is ook niet verkeerd.

We vierden eerste kerstdag dus bij opa en oma. Ik heb eerst even met Mika "gespeeld" ... nou ja, soort van "gespeeld" en daarna kregen we allemaal cadeautjes die we konden uitpakken. Ik snap het principe van het uitpakken nu wel een beetje. Hard trekken aan dat papier en dan komt er iets leuks onder vandaan. Alhoewel dat papier zelf eigenlijk ook wel heel erg leuk is.

(ps: die slofjes op deze foto.... raad je het al? Heb er nog maar 1, die andere is ... juist, "opgegeten" door Scooter. Zouden mijn voetje zo lekker ruiken?).

Iets later op de avond kwamen de andere mensen dus ook.
Ik heb vooral met Valentijn staan ... eh ... staan staan. Valentijn moest aldoor heel hard lachen als ik iets zei. Ik neem maar aan dat ie mij als grote neef heel erg grappig vond en niet dat ie me aan het uitlachen was.

Wat dus wel een voordeel was van meer kindjes: meer eten ! Mika kreeg haar avondeten eerder dan ik, dus ben ik er gewoon bij gaan staan en toen kreeg ik lekker ook een paar hapjes.
En toen mama heel nodig d'r broek schoon moest maken gingen Jeanne en Suze bijna vechten wie van de twee mij dan m'n toetje mocht geven... wat een luxe. Ik ga dit zo lang mogelijk volhouden, is toch veel handiger dan zelf eten ?

Ik snap er trouwens niks van, want Peavey is volgens mij gewoon een naam van 1 van de AAAAAAI-TIES, maar papa en mama noemen mij af en toe "een Peavey"... wat ze daar nou mee bedoelen ??

Ben 's avonds gewoon op tijd naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen. Ik lag met Mika op 1 kamer, maar mama deed het licht uit en toen konden we elkaar niet meer zien. En aangezien we nog niet kunnen praten was dat ook geen opties. Dus toen maar gewoon slapen. Gelukkig was ik niet zo erg moe zoals bij mijn verjaardag.