Rot dag

Vandaag was eigenlijk wel een beetje een rot-dag.

Mama had me wel al voorbereid dat ik een prikje moest gaan krijgen. En ook dat ik daarna een cadeautje zou krijgen.
Dus gingen we 's middags naar de dokter. Niet met een ambulance helaas, dat wilde ik wel.

Eenmaal bij de dokter aangekomen moesten we wachten in de wachtkamer en daar begon de ellende al meteen. Ik zag een hele leuke loopauto en daar wilde ik heel graag mee spelen. Maar er zat al een ander kindje op. En die wilde er niet af. Ik probeerde 'm nog over halen zodat hij misschien op de loopfiets of de hond ging, maar hij deed net of ie het niet snapte.
Toen moesten we bij de dokter naar binnen. Daar stond een heel leuk speelhuis, maar daar mocht ik eigenlijk niet mee spelen. Ik moest met blokjes bouwen en op en neer springen en ook een stomme oogtest doen. Daar had ik niet zoveel zin in, dus noemde ik eerst alles een poes en daarna alles een stoel... daar moet ik nog een keer voor terugkomen dus.

Na de oogtest moest ik bij mama op schoot gaan zitten en kwam de dokter met het prikje. Ik schrok er toch wel een beetje van en moest best huilen. Maar eenmaal in de auto mocht ik mijn cadeautje uitpakken. Een monstertruck !! Yeah, die maakte het wel een beetje goed.
Omdat ik mijn nieuwe truck ook wel even aan papa wilde laten zien gingen we de studio in en binnendoor naar beneden en toen gebeurde het. Ik glee van de trap. Op m'n rug, het leek wel een glijbaan. Gelukkig had ik geen pijn maar was wel heel erg geschrokken en moest dus weer huilen.

Een snoepje maakte dit wel weer een beetje goed allemaal, maar wat een rot dag zeg.

Een zusje

Ik wist het heeeeeel zeker. Ik zou een broertje krijgen. Al mijn vriendjes en neefjes of nichtjes hebben een broertje (of krijgen er 1). Dus ik ook.
Papa en mama lieten het een beetje in het midden. "Of een zusje" zeiden ze dan, als ik het over mijn broertje had. Maar daar geloofde ik niks van.

Van de week gingen papa en mama samen weg en toen ze terugkwamen vertelde ze dat ik een zusje ga krijgen. Heel stellig waren ze daarin. Niks niet "misschien", nee gewoon "het is".
Eerst heb ik het een beetje genegeerd, dat geklets over een zusje. En daarna heb ik het proberen te ontkennen en ben ik er tegenin gegaan. Maar dat hielp niet. Ze hielden vol.

En nu geloof ik het wel. Er hangt hier zelfs al een roze pakje in de woonkamer. Roze ... bleh, echt voor meisjes.
Natuurlijk vind ik het ook wel leuk dat ik een zusje krijg. En dus heb ik gister een beertje voor haar gekocht. Een heel lief zacht beertje. En die mag bij mij slapen want mijn zusje zit nog in de buik. En als mijn zusje er dan is, dan geef ik het beertje aan mijn zusje.